Zbigniew Klima wygłosił referat pt. Narodowy Dzień Pamięci Ofiar Niemieckich Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych i Obozów Zagłady – niewykorzystana szansa na wzmocnienie pamięci o polskich ofiarach obozów koncentracyjnych.

Autor zaprezentował swoje spostrzeżenia na temat tego iż budowanie pamięci o polskich ofiarach niemieckich obozów śmierci jest nie lada wyzwaniem pod u progu XXI wieku. Mimo, iż sprawa wydaje się być dość oczywista dla wielu środowisk społecznych i politycznych wciąż pojawiają się problemy z prawidłowym i nie budzącym wątpliwości określeniem kto był sprawcą, a kto ofiarą. Spór dotyczący tego, jak powinniśmy dbać o ten fragment pamięci narodowej wybuchł na dobre na początku lat 90-tych. Miał charakter nakręcającej się kuli śnieżnej: od poważnego i w sumie potrzebnego sporu o klasztor karmelitanek po groteskową walkę w „obronie krzyży” Kazimierza Świtonia. Ten wyczerpujący maraton konfliktów wokół Auschwitz próbowano rozładować działalnością państwową na niwie dialogu międzynarodowego. Dodatkowo wielu działaczy społecznych i byłych więźniów obozów koncentracyjnych chciało oddać hołd swoim poległym współbraciom. Jednym z pomysłów było utworzenie specjalnego, dedykowanego święta państwowego. Sejm RP zdecydował o ustanowieniu „Narodowego Dnia Pamięci Ofiar Niemieckich Nazistowskich Obozów Koncentracyjnych i Zagłady”. Mimo, że święto funkcjonuje od 2006 roku, rodzi się pytanie na to na ile przełożyło się ono na budowanie sprawnej narracji historycznej, a na ile zostało to zaprzepaszczone. Autor opracowania uczestniczył we wszystkich obchodach rocznicowych mających miejsce na terenie Muzeum Auschwitz – Birkenau. I zauważył kilka elementów, przez które to święto nie jest tak dobrze wypromowane, jak rocznica wybuchu Powstania Warszawskiego czy też „Narodowy Dzień Pamięci o Żołnierzach Wyklętych”.