Biografia

Franciszek Bąk „Rakoczy” (ur. 8.05.1906r. w Zubsuchem obecnie Sierockie), góral, wykonywał popularny na podhalu zawód cieśli. Członek ZWZ zaangażowany w akcję przerzutów na Węgry (jesień, zima 1939r. ,1940r.). W jego domu znajdował się punkt przerzutowy uchodźców, których następnie przeprowadzał do Budapesztu. Pisze o tym Sylwester Leczykiewicz w książce „Konfederacja Tatrzańska” (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza 1976r.) str. 23, 25. oraz Jadwiga Apostoł Staniszewska w książce „Echa okupacyjnych lat” (Ludowa Spółdzielnia Wydawnicza – wydanie drugie 1973) str. 62, 97. W maju 1941 zostaje zaprzysiężony jako członek Konfederacji Tatrzańskiej – organizacji walczącej z okupantem oraz rodzimą kolaboracją – goralenvolkiem. W pracę konspiracyjną wprowadzona była min. jego najstarsza córka Antonina oraz bracia Jan i Józef. Zostaje aresztowany 12.08.1941r. i jest więziony w katowni Podhala „Palace”- siedzibie Gestapo w Zakopanem. 15.12.1941r. trafia do KL Auschwitz (numer obozowy /Ppole 24502) z grupą osób z Podhala w której znajduje się min. ksiądz Piotr Dańkowski wikariusz parafii w Zakopanem( Ppole nr 24529) – męczennik – beatyfikowany przez Jana Pawła II w 1999r. Franciszek Bąk ginie w obozie 13.09.1942r. W tym mniej więcej czasie umiera jego żona Maria. Pozostaje pięcioro osieroconych dzieci w wieku od 2 do 14 lat. Najstarsza córka Antonina (wspomina o niej Jadwiga Apostoł str. 97/98) wspomagana przez rodzinę opiekuje się rodzeństwem.

Franciszek Bąk jest przykładem górala, prostego podhalańskiego cieśli – polskiego patrioty, który zginął za Ojczyznę walcząc z okupantem oraz grupą kolaborantów o cześć i honor ludu podhalańskiego.