Auschwitz-Memento
  • A
  • A+
  • A
Auschwitz-Memento

Nasza Oferta

Szanowni Państwo,

W imieniu Stowarzyszenia Auschwitz Memento pragnę przedstawić ofertę programów kulturalno-edukacyjnych, które Stowarzyszenie – w ramach działalności statutowej – realizować będzie w latach 2019 – 2021. Proponujemy formułę pokazów autorskich – sprawdzoną i udoskonaloną w trakcie ponad 200 pokazów w całej Polsce – atrakcyjną dla widzów, skłaniającą do refleksji, niosącą sporą dawkę wiedzy i dobrych emocji. Oddziaływanie na uczestników organizowanych przez nas pokazów jest bardzo szerokie:  popularyzujemy postaci jednych z największych polskich bohaterów i system wartości, który był im bliski, przypominamy zapomnianą historię, popularyzujemy aktywność obywatelską.

Forma programu: autorski pokaz filmu

Formuła proponowanych przez nas pokazów autorskich wynika z praktyki licznych spotkań z widzami i zawiera różnorodne elementy wzajemnie się uzupełniające:

– słowo wstępne – prelekcja autora; prelekcja nie jest wykładem, ale zajmującą, wciągającą, emocjonalna opowieścią, odwołującą się często do doświadczeń jednostkowych i dostosowana do poziomu widowni (20 – 40 minut w zależności od oczekiwań organizatorów)

– projekcja filmu – historyczne filmy dokumentalne w atrakcyjnej fabularyzowanej formule (czas trwania: 40 – 80 minut)

– podsumowanie na zasadzie rozmowy z uczestnikami (forma pytań i odpowiedzi).

Czas trwania programu:

90 – 120 minut (w zależności od wybranego filmu i oczekiwań organizatorów).

Preferowani odbiorcy:
  • uczniowie szkół podstawowych (klasy V – VIII) oraz średnich – filmowa lekcja historii
  • Uniwersytety Trzeciego Wieku
  • Dyskusyjne Kluby Filmowe
  • otwarte pokazy dla wszystkich zainteresowanych
Koszty:

Koszt promowanego w danym roku programu wynosi 1200,- zł brutto (licencja, honoraria, koszty dojazdu i ew. noclegu). Koszt pozostałych programów z oferty – 1500,- zł brutto.

Stowarzyszenie Auschwitz Memento jest producentem oferowanych filmów i ma do nich pełne prawa.

Kalkulujemy koszty identycznie, jak w przypadku podobnych projektów zrealizowanych w latach 2017-2018 przez Stowarzyszenia Auschwitz Memento wspólnie Narodowym Centrum Kultury oraz Instytutem Książki a finansowanych ze środków Ministerstwa Kultury i Dziedzictwa Narodowego.

Pokazy mogą być otwarte lub biletowane w zależności od uznania organizatora.

Wymagania techniczne:

Filmy są na nośniku DVD, więc wymogi sprzętowe są niewielkie: projektor, komputer z zainstalowanym programem do odtwarzania filmów dvd (znakomicie sprawdza się darmowy program VLC) lub odtwarzacz dvd, nagłośnienie, jeden mikrofon.

Czas trwania programu:

W każdym roku od 15 stycznia do 15 czerwca oraz od 15 września do 15 grudnia.

Ilość autorskich pokazów w danym roku kalendarzowym jest ograniczona do  60. Decyduje kolejność zgłoszeń.

Opis programów:

  • 2021 (szczegóły)

    W związku z 80. rocznicą męczeńskiej śmierci w KL Auschwitz św. Maksymiliana Marii Kolbe oraz 120. rocznicą urodzin Witolda Pileckiego proponujemy dwa programy.

    Nieobojętni. Kto ratuje jedno życie…

    Opowieść o dobrych ludziach w czasach nieludzkich i w miejscu przypominającym piekło na Ziemi, o świętym Maksymilianie, który uczynił ofiarę z własnego życia i dobrowolnie poszedł na śmierć głodową, by ocalić jednego ze współwięźniów oraz o innych zapomnianych bohaterach, zwykłych ludziach gotowych do największych poświęceń, by nieść pomoc bliźnim, m.in. o Wawrzyńcu Kuligu, który dobrowolnie udał się do obozu KL Auschwitz, licząc na to, że Niemcy uwolnią jego żonę, która była w zaawansowanej ciąży. Wawrzyniec został zgładzony, ale jego żona przeżyła i urodziła syna, któremu dała na imię Wawrzyniec…

    Filmy do wyboru: „Nieobojętni” plus „Między piekłem a niebem”.

    (zwiń)

  • 2020 (szczegóły)

    W związku z 80. rocznicą założenia przez Niemców obozu koncentracyjnego Auschwitz oraz 75. rocznicą oswobodzenia tego obozu proponujemy dwa programy.

    „Pierwsi w Auschwitz. Polacy wobec niemieckiego terroru”

    Opowieść o Polakach, pierwszych ofiarach tego największego niemieckiego obozu koncentracyjnego i zagłady. Wykorzystujemy wiedzę wynikającą z zarejestrowania niemal stu relacji byłych więźniów obozu, opowiemy m.in. o wielkich artystach Józefie Szajnie i Marianie Kołodzieju, którzy trafili do obozu jako nastoletni młodzieńcy, o Jerzym Bieleckim, który uciekł z obozu w przebraniu esesmana i wyprowadził więźniarkę – Żydówkę, w której się zakochał, o Henryku Mandelbaumie, którego zmuszono do pracy w Sonderkommando przy obsłudze zagłady Żydów…

    Filmy do wyboru: „Pilecki”, „Świadkowie”, „Lustro”, „Pamięć. Tajemnice lasów Piaśnicy.

    „Ochotnik do Auschwitz. Armia Krajowa wobec Auschwitz”

    Opowieść o niezwykłych bohaterach, żołnierzach Armii Krajowej, którym przyszło wykonywać swe zadania bojowe w Auschwitz lub w jego pobliżu. To pasjonująca opowieść o Witoldzie Pileckim, który trafił do Auschwitz, zorganizował tam ruch oporu, prowadził działalność wywiadowczą, po czym uciekł z obozu i próbował nakłonić dowódców Armii Krajowej do wyzwolenia obozu a także o majorze Janie Wawrzyczku, który założył niezwykły oddział partyzancki „Sosienki. Wawrzyczek zorganizował najwięcej ucieczek z obozu, a pod koniec wojny w jego zbrojnym oddziale walczyło kilkudziesięciu uciekinierów z Auschwitz.

    Filmy do wyboru: „Pilecki”,  „Niezłomni. Pod drutami Auschwitz”, „Lustro”, „Ucieczka z Piekła. Śladami Witolda Pileckiego”.

    (zwiń)

  • 2019 (szczegóły)

    Program „Dla Niepodległej. Losy Polaków w czasie II Wojny Światowej”

    W związku z 80. rocznicą wybuchu II Wojny Światowej przygotowaliśmy program, który w przystępnej formie opowiada o tragicznym, ale i heroicznym polskim doświadczeniu – zmaganiu się z dwoma zbrodniczymi systemami: niemieckim nazizmem i sowieckim komunizmem. Odwołujemy się do przykładów jednych z największych polskich bohaterów rotmistrza Witolda Pileckiego oraz majora Jana Wawrzyczka.

    Filmy do wyboru: „Pilecki”, „Niezłomni. Pod drutami Auschwitz”, „Nieobojętni”.

    (zwiń)

Opis filmów:

  • Życie jest śpiywkom (szczegóły)

    To refleksyjna opowieść oparta na losach Władysława Szepelaka, poety, partyzanta, więźnia „Palace”. – Władysław Szepelak, który przeżył pobyt w obozach koncentracyjnych Auschwitz i Mauthausen to niezwykle skromny człowiek i wielki patriota – mówi reżyser Dariusz Walusiak. – Za własne pieniądze stawia pomniki i funduje tablice upamiętniające swego dawnego dowódcę i kolegów z oddziału partyzanckiego.

    Władysław Szepelak miał 15 lat, gdy wybuchła wojna. W okresie hitlerowskiej okupacji, gdy tylko nadarzyła się taka okazja, wraz z ojcem wstąpił do Związku Walki Zbrojnej (oddział kpt. Wojciecha Bolesława Duszy „Szaroty”, który m.in. zwalczał góralską kolaborację), przybierając pseudonim „Mały”. We wrześniu 1943 r. Gestapo otoczyło dom Szepelaków w Bielance. Zginął ojciec, babcia i jeden z partyzantów, Władysław zaś wraz z matką i stryjem zostali aresztowani i osadzeni w więzieniu w Czarnym Dunajcu, później w zakopiańskim „Palace” i na Montelupich w Krakowie, by stamtąd trafić do KL Auschwitz. Matka i stryj zginęli a w Auschwitz, a Władysław oznaczony numerem 168061 w lutym 1944 r. został wywieziony do Mauthausen. Gdy amerykańskie wojska zajęły obóz, ważył 37 kilogramów, był chory na gruźlicę płuc, miał odmrożone palce rąk i nóg. Po powrocie w rodzinne strony dom swój zastał zasiedlony przez sąsiadów, więc wyjechał na ziemie odzyskane. W 1951r. przeciwstawiając się przystąpieniu do spółdzielni produkcyjnej ponownie musiał porzucić swoje gospodarstwo. Postanowił wrócić do Bielanki. Imał się różnych robót, m.in. budował Nową Hutę i kombinat skórzany w Nowym Targu. Po przejściu na emeryturę w 1981r. oddał się pracy społecznej. Jako kierownik budowy pracował przy wznoszeniu kościołów. Jednak największą pasją w jego życiu jest pisanie wierszy. Za swą twórczość otrzymał m.in. nagrodę Oskara Kolberga, a pieniądze z nagrody przeznaczył na fundowanie tablic i pomników upamiętniających swego dowódcę i kolegów z oddziału partyzanckiego.

    Władysław Szepelak jest ostatnim żyjącym więźniem „Palace”, zakopiańskiej katowni Gestapo, od lat nie ustaje w bojach o zachowanie pamięci o jej ofiarach.

    Pensjonat „Palace” został wybudowany w 1930 r. przez dr Włodzimierza Schneidera, lekarza z Krakowa. W czasie okupacji Niemcy urządzili tu siedzibę Gestapo /Geheime Staats-Polizei czyli Tajna Policja państwowa/. Obsada zakopiańskiego Gestapo była bardzo liczna. Było tu przeszło 40 osób. W większych miejscowościach Podhala istniały jej delegatury.

    Cele więzienne „Palace” zostały zaadaptowane z piwnic pensjonatowych, zaopatrzone w kraty. Przez „Palace” przeszło wiele tysięcy Polaków. Było tu sześć cel więziennych. Była ciemnica. Ręce i nogi zakuwano w niej w stalowe obejmy-kajdany z łańcuchami, przymocowanymi do ścian. Również na I piętrze „Palace” znajdowała się cela, mająca takie kajdany z łańcuchami. Śledczy zakopiańskiego Gestapo nie przebierali w środkach, bijąc przesłuchiwanych po piętach, wbijając szpilki pod paznokcie, okładając po całym ciele nahajami, kijami (nie gardzili też np. szufladami), wybijając zęby, łamiąc kości, miażdżąc genitalia. Nie można stwierdzić, ilu więźniów było tu więzionych, ilu zamordowano. Mordowano i strzelano właściwie w całym budynku a także na przyległym terenie. Napisy wydrapane na ścianach cel, świadczyły, że oprócz Polaków, przez katownię ta przeszło także wielu cudzoziemców. Kto z więzionych nie został zabity lub zamęczony na rodzimej ziemi pod Tatrami trafiał do niemieckich obozów koncentracyjnych (położonych w Polsce, Austrii i Niemczech).

    Pod koniec lat 90. XX wieku ani państwo, ani samorząd nie odkupiły willi w celu zachowania tego miejsca dla narodowej pamięci. „Katownię” nabył przedsiębiorca z Kraśnika. W trakcie remontu w 1999 r. zniszczono oryginalne, nieliczne już napisy na ścianach i ślady krwi, ktoś ukradł oryginalne kajdany.

    Obecnie „Palace” jest ośrodkiem sportowo-rehabilitacyjno-szkoleniowym. Muzeum dzierżawi jedynie skromny wycinek piwnicy.

    Prapremierowym pokazom towarzyszyć będzie konferencja „Pod Giewontem – w okowach dwóch totalitaryzmów 1939 – 1956”, w programie której znajdzie się kilka wykładów. Dr. Maciej Korkuć z IPN opowie o Goralenvolku i Konfederacji Tatrzańskiej, jako dwóch postawach Podhalan w czasie II wojny światowej. „Działalność niepodległościowa młodzieży podhalańskiej po zakończeniu II wojny światowej” – to temat wykładu doc. Grzegorza Baziury z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Mgr. Zbigniew Klima z Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Rotmistrza Witolda Pileckiego wygłosi wykład zatytułowany „Historia mówiona – jak budować społeczeństwo obywatelskie na przykładzie projektu „Pod Giewontem – w okowach dwóch totalitaryzmów 1939 – 1956”. Z kolei tematem budowania pamięci o małych ojczyznach zajmie się mgr Teresa Szakiel (Małopolskie Centrum Doskonalenia Nauczycieli).

    Premiera telewizyjna:

    • TVP Kraków – styczeń 2012
    • TVP Historia – styczeń 2012

    Prapremierowe pokazy publiczne:

    • 12.12.2011 – Nowy Targ, sala obrad Urzędu Miasta, godz. 11:00
    • 13.12.2011 – Zakopane, kino Sokół, godz. 11:00
    • styczeń 2012 – Zakopane, Dworzec Tatrzański (pokaz organizowany wspólnie z Muzeum Tatrzańskim)

    W filmie wykorzystano materiały archiwalne ze zbiorów:

    • Narodowego Archiwum Cyfrowego w Warszawie
    • Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Krakowie
    • Muzeum Fotografii w Krakowie
    • Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem
    • Władysława Szepelaka

    Realizatorzy dziękują za wszechstronną pomoc w realizacji filmu:

    • dr. Nikodemowi Bończy Tomaszewskiemu, dyrektorowi Narodowego Archiwum Cyfrowego
    • Teresie Jabłońskiej, dyrektor Muzeum Tatrzańskiego
    • Wojciechowi Szatkowskiemu (Muzeum Tatrzańskie)
    • dr. Maciejowi Korkuciowi (IPN Kraków)
    • Stowarzyszeniu Rekonstrukcyjno-Historycznemu „BŁYSKAWICA”
    • Krzysztofowi Musielakowi i Grupie Rekonstrukcji Historycznych „17. INFRATERIE DIVISION”

    Stowarzyszenie Auschwitz Memento 2011

    (zwiń)

  • Duma i zdrada (szczegóły)

    Film „Duma i zdrada” to opowieść o wyborach dokonywanych przez człowieka w obliczu ważnych wydarzeń historycznych. Jej treścią są wydarzenia drugiej wojny światowej wciąż mało znane, gdyż zarówno wstydliwa góralska kolaboracja, którą w źródłach znaleźć można po hasłem Goralenvolk, jak i działania Konfederacji Tatrzańskiej i oddziałów Szaroty stanowią wciąż poważne wyzwanie dla historyków, wydawców i filmowców. Twórcom udało się dotrzeć do unikatowych świadectw i osób, których rodziny dotknęła, często boleśnie, historia.

    Walory artystyczne filmu i jego emocjonalny przekaz wzmacniają fabularyzowane inscenizacje z udziałem grup rekonstrukcyjnych oraz ekspresyjne zdjęcia. To nie tylko pasjonująca lekcja historii, to także niezwykły, uniwersalny obraz pokazujący cienką granicę dzielącą dumę od zdrady. Autorzy postanowili ukazać zjawisko Goralenvolku w kontekście rodzin, również potomków osób uwikłanych w kolaborację z Niemcami. Mówią także o ruchu oporu na Podhalu, w tym działalności Konfederacji Tatrzańskiej.

    -Ten temat nie jest popularny na Podhalu, bo górale się wstydzą. Tymczasem Podhalanie wyszli z Goralnvolku obronną ręką – przecież stworzyli Konfederację Tatrzańską i inne ruchy, które tę wewnętrzną kolaborację zwalczały. W filmie zestawiamy te dwie rzeczywistości – mówi reżyser Mirosław Krzyszkowski. – Przede wszystkim jednak ukazujemy Goralenvolk przez pryzmat rodzin uwikłanych w to zjawisko, często rozłamanych, do dziś żyjących historią. Dziadek Wojciecha Szatkowskiego, historyka, pracownika Muzeum Tatrzańskiego był zdrajcą, ale babcia nie – małżeństwo było podzielone. Podobnie stało się w rodzinie Krzeptowskich.

    Film jest wspólnym dziełem Mirosława Krzyszkowskiego, Dariusza Walusiaka i Bogdana Wasztyla. Twórcy ci mają w swoim dorobku realizacje o tematyce religijnej, historycznej i społecznej. Taka szeroka panorama ich zainteresowań sprawia, że uniwersalistyczny przekaz dzieła może nabrać szczególnego, artystycznego charakteru.

    Zdjęcia do filmu realizowane były w Zakopanem, Nowym Targu, Chochołowie i na Hali Wachowej. W scenach fabularyzowanych uczestniczyło kilkadziesiąt osób, głównie członków grup rekonstrukcji historycznych Stowarzyszenia Rekonstrukcyjno-Historycznego „BŁYSKAWICA” oraz „17.INFANTERIE DIVISION”. – Sporej pomocy udzieliło nam Muzeum Tatrzańskie, którego pracownik, Wojciech Szatkowski, jest konsultantem historycznym filmu. Dzięki współpracy z Narodowym Archiwum Cyfrowym dotarliśmy do niezwykłych archiwaliów, które nigdy wcześniej nie były publikowane; wykorzystujemy m.in. fragmenty audycji radiowej, w której Wacław Krzeptowski tłumaczył, że górale mają germańskie korzenie – dodaje Bogdan Wasztyl, producent filmu.

    Prapremierowym pokazom towarzyszyć będzie konferencja „Pod Giewontem – w okowach dwóch totalitaryzmów 1939 – 1956”, w programie której znajdzie się kilka wykładów. Dr. Maciej Korkuć z IPN opowie o Goralenvolku i Konfederacji Tatrzańskiej, jako dwóch postawach Podhalan w czasie II wojny światowej. „Działalność niepodległościowa młodzieży podhalańskiej po zakończeniu II wojny światowej” – to temat wykładu doc. Grzegorza Baziury z Uniwersytetu Jagiellońskiego. Mgr. Zbigniew Klima z Państwowej Wyższej Szkoły Zawodowej im. Rotmistrza Witolda Pileckiego wygłosi wykład zatytułowany „Historia mówiona – jak budować społeczeństwo obywatelskie na przykładzie projektu „Pod Giewontem – w okowach dwóch totalitaryzmów 1939 – 1956”. Z kolei tematem budowania pamięci o małych ojczyznach zajmie się mgr Teresa Szakiel (Małopolskie Centrum Doskonalenia Nauczycieli).

    Premiera telewizyjna:

    • TVP Kraków – styczeń 2012
    • TVP Historia – styczeń 2012

    Prapremierowe pokazy publiczne:

    • 12.12.2011 – Nowy Targ, sala obrad Urzędu Miasta, godz. 11:00
    • 13.12.2011 – Zakopane, kino Sokół, godz. 11:00
    • styczeń 2012 – Zakopane, Dworzec Tatrzański (pokaz organizowany wspólnie z Muzeum Tatrzańskim)

    W filmie wykorzystano materiały archiwalne ze zbiorów:

    • Narodowego Archiwum Cyfrowego w Warszawie
    • Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Krakowie
    • Muzeum Fotografii w Krakowie
    • Muzeum Tatrzańskiego w Zakopanem
    • Zofii Forteckiej
    • Henryka Josta

    Realizatorzy dziękują za wszechstronną pomoc w realizacji filmu:

    • dr. Nikodemowi Bończy Tomaszewskiemu, dyrektorowi Narodowego Archiwum Cyfrowego
    • Teresie Jabłońskiej, dyrektor Muzeum Tatrzańskiego
    • Wojciechowi Szatkowskiemu (Muzeum Tatrzańskie)
    • dr. Maciejowi Korkuciowi (IPN Kraków)
    • Stowarzyszeniu Rekonstrukcyjno-Historycznemu „BŁYSKAWICA”
    • Krzysztofowi Musielakowi i Grupie Rekonstrukcji Historycznych „17. INFRATERIE DIVISION”
    (zwiń)

  • Listonosz (szczegóły)

    Bezpośredni sąsiedzi powstałego w 1940 r. KL Auschwitz byli szczególnie doświadczeni przez los. Spośród 28 tys. mieszkańców gminy i miasta Oświęcim ok. 17 tys. osób pozbawiono domów i całego dobytku. Brutalne wysiedlenia objęły część miasta i 9 okolicznych wsi. Najbardziej zniszczona została Brzezinka, w której okupanci pozostawili tylko 9 spośród 500 domów. W Pławach i Harmężach zniszczenia sięgały 90 proc. Z niemal 3 tysięcy domów i zabudowań gospodarczych ponad 2200 zostało zburzonych. Materiał z rozbiórki Niemcy wykorzystywali do rozbudowy obozu.

    Z 8 tysięcy oświęcimskich Żydów wojnę przeżyła garstka. Miejscowych Polaków czekały wywózki na roboty przymusowe, obozy koncentracyjne, tułaczka… Ci, którzy pozostali, poddawani byli wszechobecnemu terrorowi. A mimo to nie byli biernymi świadkami tragedii. Bezinteresownie angażowali się w pomoc dla więźniów KL Auschwitz narażając własne życie. Za udzielanie pomocy więźniom prawie 180 osób aresztowano, z tego ponad 60 zginęło w Auschwitz lub innych obozach koncentracyjnych.

    Eugeniusz Daczyński był jednym z tych, którzy pomagali więźniom obozu. Po latach dowiaduje się, że w Oświęcimiu będzie kręcony film dokumentalny poświęcony tym, którzy żyli w cieniu KL Auschwitz. Jako emerytowany listonosz raz jeszcze zakłada strój pocztowca i roznosi listy z informacją o zbliżającej się premierze. Jako że sam przeżył wojnę, chciałby, aby pamięć o „małych bohaterach” nie przeminęła. Na swojej drodze zagląda do domów starych oświęcimian, którzy tak jak on, pomagali kiedyś ofiarom totalitaryzmu nazistowskiego. Oni z kolei opowiadają mu o swoich przeżyciach związanych z okupacją.

    Daczyński udaje się również na teren byłego obozu zagłady Auschwitz, gdzie wspólnie z Tadeuszem Sobolewiczem, byłym więźniem KL Auschwitz nr 23053, wizytuje blok nr 10, w którym po wyzwoleniu mieścił się szpital PCK. Wspomina swoją obecność przy śmierci 8 wycieńczonych więźniów. – Nigdy się nie chwaliłem tym, że pomagałem. Jestem tylko pyłek marny. – mówi do byłego więźnia. – O, nie, ta pomoc była dla nas, tych po drugiej stronie drutów, bardzo ważna. Dzięki takim ludziom, jak pan, niektórym z nas udało się przeżyć – przenuje były więzień obozu.

    Następnie Daczyński kieruje swe kroki na cmentarz żydowski. Tu pozostawia kopertę na jednym z nagrobków – symbolicznie, by zaprosić na film tych, którzy nie żyją, a byli jego przedwojennymi przyjaciółmi.

    – Wybraliśmy konwencję dziania się, akcji – mówi Gabriela Mruszczak, autorka filmu. – Zrezygnowaliśmy z archiwaliów i typowo historycznej narracji. Pokazujemy naszych bohaterów takimi, jakimi dzisiaj są, jako zwykłych ludzi, o których przez lata było cicho, a którzy nigdy nie oczekiwali medali za to, że kiedyś z narażeniem życia pomagali innym.

    – Wydobywamy emocje, bo uważamy, że tylko w ten sposób można dotrzeć do młodego widza – przekonuje Bogdan Wasztyl, współautor filmu. – Jedni z naszych bohaterów bardzo się bali konsekwencji, jakie groziły za pomoc więźniom obozu, inni takiego strachu nie odczuwali, ale wszystkich łączył szacunek dla drugiego człowieka. Chcemy zwrócić uwagę, że ci ludzie wciąż są naszymi sąsiadami. Może więc warto się zatrzymać i posłuchać ich opowieści.

    Półgodzinny dokument został zrealizowany przez Stowarzyszenie Auschwitz Memento ze środków Programu Operacyjnego Fundusz Inicjatyw Obywatelskich. Prapremiera odbyła się 5 listopada 2010 roku w Oświęcimskim Centrum Kultury. W grudniu 2010 roku „Listonosz” zostanie wyemitowany na antenie TVP Kraków. Na rok 2011 planowane są kolejne emisje w TVP Kraków, TVP Kultura i TVP Historia.

    Prapremierze towarzyszyła będzie konferencja dla nauczycieli przedmiotów humanistycznych szkół ponadgimnazjalnych z  powiatów oświęcimskiego i wadowickiego „Rola historii mówionej w nauczaniu przedmiotu”, którą zorganizowały Stowarzyszenie Auschwitz Memento i Ośrodek Doskonalenia Nauczycieli w Oświęcimiu. Patronat nad tym przedsięwzięciem objęli Józef Kała, starosta oświęcimski i Aleksander Palczewski, Małopolski Kurator Oświaty.

    W materiałach dla nauczycieli opracowanych przez pracowników Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Oświęcimiu znalazły się między innymi scenariusze lekcji przygotowane w oparciu o film „Listonosz” i relacje świadków historii zawarte na portalu www.auschwitzmemento.pl. – Historia nie musi być nudna – przekonuje Paulina Wądrzyk, prezes Stowarzyszenia Auschwitz Memento. – Historia najbliższa potrafi być fascynująca, a wysłuchiwanie relacji świadków to niezwykła przygoda. Cieszę się, że w oświęcimskim Ośrodku Doskonalenia Nauczycieli znaleźliśmy znakomitych partnerów. Z życzliwością do naszego projektu odniósł się również Małopolski Kurator Oświaty.Wielką pomoc przy realizacji filmu okazały nam Państwowe Muzeum Auschwitz-Birkenau oraz Poczta Polska S.A.

    (zwiń)

  • Siostrzyczka (szczegóły)

    Bezpośredni sąsiedzi powstałego w 1940 r. KL Auschwitz byli szczególnie doświadczeni przez los. Spośród 28 tys. mieszkańców gminy i miasta Oświęcim ok. 17 tys. osób pozbawiono domów i całego dobytku. Brutalne wysiedlenia objęły część miasta i 9 okolicznych wsi. Najbardziej zniszczona została Brzezinka, w której okupanci pozostawili tylko 9 spośród 500 domów. W Pławach i Harmężach zniszczenia sięgały 90 proc. Z niemal 3 tysięcy domów i zabudowań gospodarczych ponad 2200 zostało zburzonych. Materiał z rozbiórki Niemcy wykorzystywali do rozbudowy obozu.

    Z 8 tysięcy oświęcimskich Żydów wojnę przeżyła garstka. Miejscowych Polaków czekały wywózki na roboty przymusowe, obozy koncentracyjne, tułaczka… Ci, którzy pozostali, poddawani byli wszechobecnemu terrorowi. A mimo to nie byli biernymi świadkami tragedii. Bezinteresownie angażowali się w pomoc dla więźniów KL Auschwitz narażając własne życie. Za udzielanie pomocy więźniom prawie 180 osób aresztowano, z tego ponad 60 zginęło w Auschwitz lub innych obozach koncentracyjnych.

    Wśród tych, którzy nieśli pomoc była mieszkanka Oświęcimia Kazimierza Krzak, wśród tych, którzy pomocy zaznali – Lusia Kałuszyner, więźniarka KL Auschwitz. I to właśnie ich spotkanie jest głównym wątkiem filmu.

    – Kamera rejestruje „na żywo” emocje towarzyszące tym wydarzeniom. Podąża śladem bohaterów, którzy raz jeszcze, po latach, chcą zobaczyć miejsca związane z nazistowskim terrorem na terenie b. obozu koncentracyjnego Auschwitz-Birkenau oraz miejsca na terenie miasta szczególnie ważne dla tych ludzi – mówi Gabriela Mruszczak, scenarzystka i realizatorka filmu. – Losy bohaterów przecięły się przed kilkudziesięciu laty, ale mocne więzi, jakie się wówczas wytworzyły, przetrwały do dziś.

    Kazimiera Krzak jest obłożnie chora. Przebywa w zakładzie sióstr serafitek w Oświęcimiu, tym samym, w którym w czasie niemieckiej okupacji organizowano pomoc dla więźniów obozu. Któregoś dnia przy jej łóżku siada młoda zakonnica i prosi, by Kazimiera opowiedziała jej o swoim życiu.

    Kazimiera, mieszkanka Oświęcimia, miała 15 lat, kiedy dostała się do Auschwitz za sabotaż czyli za to, że zgubiła niemiecką przepustkę. Pod koniec wojny trafiła na kwarantannę, co uratowało ją przed marszem śmierci. Kiedy wkroczyli Rosjanie,mogła wrócić do domu. Jednak cały czas miała przed oczami te biedne, bezbronne dzieci.

    28 stycznia 1945 roku, około południa, ruszyła do obozu z sąsiadką i jej synem. Na terenie obozu cygańskiego znalazły dzieci skupione wokół przestraszonej blokowej. Wypatrzyła sześcioletnią dziewczynkę, która mówiła po polsku. To była Żydówka, Lusia Kałuszyner. Zabrały ją do domu. Po kilku miesiącach po dziecko zgłosiła się matka, która cudem przeżyła wojnę. Zabrała Lusię do Łodzi, skąd wyjechały do Izraela. Wiele lat później Lusia przyjechała do Oświęcimia z grupą młodzieży i odnalazła swą opiekunkę.

    – W tym obrazie jest wiele emocji i symboli – mówi Bogdan Wasztyl, współautor filmu „Siostrzyczka”. – Kazimiera Krzak, dziewczyna, która kiedyś pomagała więźniom, dziś leży obłożnie chora korzystając z pomocy sióstr Serafitek, które w czasie okupacj zawsze gotowe były pomagać więźniom obozu. Gdy nagrywaliśmy jej opowieść, zadzwoniła Lusia z Izraela zapowiadając swój przyjazd do Polski. Kilka tygodni później mogliśmy zarejestrować to niezwykłe spotkanie.

    Półgodzinny dokument został zrealizowany przez Stowarzyszenie Auschwitz Memento dzięki wsparciu Muzeum Historii Polski (Program „Patriotyzm Jutra”) i Województwa Małopolskiego (Program „Mecenat Małopolski”). Prapremierowy pokaz filmu odbył się 15 listopada 2010 roku w Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej w Oświęcimiu. Wzięło w nim udział ponad 300 osób – pracownicy naukowi, nauczyciele, studenci, uczniowe, władze powiatu i województwa. Uczestnicy prapremiery mieli rzadką okazję do spotkania i rozmowy ze świadkami historii. W grudniu 2010 roku film „Spotkania” zostanie wyemitowany na antenie TVP Kraków. Na rok 2011 planowane są kolejne emisje w TVP Kraków, TVP Kultura i TVP Historia.

    Prapremierze towarzyszyła konferencja naukowa „Rola historii mówionej w nauczaniu przedmiotu”, którą zorganizowały Stowarzyszenie Auschwitz Memento i Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa w Oświęcimiu. Patronat nad tym przedsięwzięciem objęli Józef Kała, starosta oświęcimski i Aleksander Palczewski, Małopolski Kurator Oświaty. Zbigniew Klima, członek zarządu Stowarzyszenia Auschwitz Memento i pracownik PWSZ zaprezentował możliwości edukacyjne portali www.auschwitzmemento.pl i www.bliskodomu.auschwitzmemento.pl. – W naszym archiwum znajduje się ponad 200 relacji świadków historii, które będziemy stopniowo opracowywać i udostępniać, gdyż jesteśmy głęboko przekonani, że przekazy zwykłych ludzi, nie tylko tych sławnych i bogatych, są historycznie ważne. Starałem się przekonać młodzież, że ich bliskich, ich sąsiadów są unikalnym, bezcennym skarbem. Dlatego warto się czasem zatrzymać, by ich wysłuchać. Dr Jarosław Szarek z krakowskiego oddziału Instytutu Pamięci Narodowej roli historii mówionej i wykorzystaniu jej w pracy z uczniami. Pracownicy Ośrodka Doskonalenia Nauczycieli w Oświęcimiu zaprezentowali scenariusze lekcji przygotowane w oparciu o film „Siostrzyczka” i relacje świadków historii umieszczone na portalach administrowanych przez stowarzyszenie.

    Wsparcie finansowe: Muzeum Historii Polski (Program „Patriotyzm Jutra”) i Województwo Małopolskie (Program „Mecenat Małopolski”)

    Szczególne podziękowania za pomoc przy realizacji filmu dla Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu oraz sióstr serafitek z Oświęcimia

    (zwiń)

  • Pamięć. Tajemnice lasów Piaśnicy (szczegóły)

    Średniometrażowy film dokumentalny z fabularyzowanymi inscenizacjami historycznymi zrealizowany przez Stowarzyszenie Auschwitz Memento dzięki dofinansowaniu przez Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych. Jest opowieścią o zbrodniach hitlerowskich na Pomorzu z czasów II wojny światowej, która rozgrywa się w trzech aktach. Akt pierwszy to rekonstrukcja tragicznych wydarzeń w pierwszych miesiącach niemieckiej okupacji na Pomorzu i w lasach Piaśnicy. Drugi to pełna tajemnic, niedomówień manipulacji historia pamięci o piaśnickiej zbrodni w czasach komunizmu. Natomiast akt trzeci o zajmująca opowieść o tych, którzy mimo problemów i obojętności otoczenia starają się przywrócić tym wydarzeniom prawdziwy wymiar historyczny, a ofiarom oraz ich rodzinom pozwolić na godne uczczenie pamięci tych, którzy kiedyś zniknęli z ich życia, pozostawiając do dziś trwające cierpienie.

    Film jest nie tylko opowieścią historyczną, to uniwersalny moralitet o potrzebie wspierania pamięci narodowej i osobistej, na której współcześni Polacy budują swoją tożsamość i przyszłość.

    Zdjęcia dokumentalne realizowane były w Wejherowie i okolicy. Sceny fabularyzowane z udziałem kilkudziesięciu aktorów i statystów, członków Grupy Rekonstrukcji Historycznych Ludności Cywilnej „Mława”, Grupy Rekonstrukcji Historycznych „17. INFRATERIE DIVISION” oraz Stowarzyszenia Miłośników Polskiej Broni i Barw „PERKUN”  nagrywano w Mławie, Nowym Targu i Oświęcimiu.

    Film jest wspólnym dziełem Mirosława Krzyszkowskiego, Dariusza Walusiaka i Bogdana Wasztyla. Twórcy ci mają w swoim dorobku realizacje o tematyce religijnej, historycznej i społecznej. Taka szeroka panorama ich zainteresowań sprawia, że uniwersalistyczny przekaz dzieła może nabrać szczególnego, artystycznego charakteru.

    Prapremierowe pokazy filmu odbędą się we wrześniu w Wejherowie i Mławie. Premierowy pokaz telewizyjny będzie miał miejsce jesienią tego roku na antenie TVP Kultura. Film pokażą również TVP Kraków i TVP Bydgoszcz. Chcemy także przekazać film do emisji TVP Gdańsk, TVP Historia i TVP Polonia.

    Stowarzyszenie Auschwitz Memento zajmuje się nie tylko tematami związanymi z Kl Auschwitz. Interesuje nas najnowsza historia Polski. Utrwalamy historyczne relacje, ale także popularyzujemy historię. Poprzez zapis ludzkich losów chcemy stworzyć możliwie pełną dokumentację tego, jak w systemach totalitarnych tłamszono jednostkę, jak ingerowano w jej życie, jak próbowano zmusić do nieludzkich zachowań i jak ludzie – każdy na swój sposób – starali się im opierać, by zachować godność nawet za cenę życia. Film o Piaśnicy w sposób naturalny wpisuje się w nasze zainteresowania – to temat trudny, poza Pomorzem zapomniany. Czy Piaśnica jako symbol straszliwego terroru, jaki nazistowscy Niemcy stosowali wobec Polaków na Pomorzu zajmie w świadomości zbiorowej należne miejsce i wpisze się tragiczny ciąg wykorzystywania lasów dla celów ludobójstwa: Piaśnica – Palmiry – Katyń…

    Premiera telewizyjna:

    • TVP Historia 29 września 2011 godz. 21:50 i 30 września 2011 godz. 13:00

    Pokazy publiczne:

    • Warszawa, Dom Spotkań z Historia – 6 października 2011 godz. 18:00;
    • Gdynia, Klub Filmowy – 20 października 2011 godz. 18:00;
    • Wejherowo, Wejherowskie Centrum Kultury – 19 października 2011 godz. 18:00;
    • Mława, Miejski Dom Kultury – 17 października 2011 godz. 18:00.

    W filmie wykorzystano materiały archiwalne ze zbiorów:

    • Muzeum Stutthof w Sztutowie,
    • Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Gdańsku,
    • Archiwum Państwowego w Gdańsku,
    • Muzeum Miasta Gdyni,
    • Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej Oddział w Katowicach,
    • Archiwum Diecezjalnego w Pelplinie,
    • Muzeum Ziemi Kociewskiej w Starogardzie Gdańskim, parafii pw. Chrystusa Króla w Wejherowie
    • Edmunda Kamińskiego

    Realizatorzy dziękują za wszechstronną pomoc w realizacji filmu:

    • Piotrowi Tarnowskiemu, dyrektorowi Muzeum Stutthof w Sztutowie
    • Elżbiecie Grot (Muzeum Stutthof)
    • Wiesławowi Leszczyńskiemu (Muzeum Stutthof)
    • ks. Danielowi Nowakowi
    • Zgromadzeniu Sióstr Zmartwychwstania Pańskiego z Wejherowa
    • Dariuszowi Małszyckiemu (Muzeum Miasta Gdyni)
    • prok. Maciejowi Schulzowi (IPN Gdańsk)
    • Michałowi Maciaszkowi i Stowarzyszeniu Miłośników Polskiej Broni i Barw „PERKUN”
    • Krzysztofowi Musielakowi i Grupie Rekonstrukcji Historycznych „17. INFRATERIE DIVISION”
    • Małgorzacie Retkowskiej i Grupie Rekonstrukcji Historycznych Ludności Cywilnej „Mława”
    • Pubowi „Kancelaria” w Oświęcimiu

    Film zrealizowano dzięki dofinansowaniu przez
    Urząd do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych

    (zwiń)

  • Ucieczka z piekła (szczegóły)

    Dokument opowiadający o ucieczce z KL Auschwitz Witolda Pileckiego, Jana Redzeja i Edwarda Ciesielskiego. W 70. rocznicę tej ucieczki szlakiem Pileckiego i towarzyszy ruszają muzycy zespołu rockowego Forteca. Chcą pokonać tę trasę w zbliżonych do historycznych warunkach. Na trasie spotykają Andrzeja Pileckiego, syna Rotmistrza, który marzył o tym, aby podobnie jak ci młodzi ludzie, pokonać historyczną trasę, a także rozmawiają z ludźmi, którzy zetknęli się w swoich rodzinnych i osobistych losach z uciekającym z Auschwitz Rotmistrzem. Muzycy dzielą się z widzem swoimi przeżyciami i wewnętrzną przemianą, która dokonuje się w nich na trasie ich młodzieńczej przygody.

    – Dla nas wszystkich była to wielka przygoda, w której nie brakowało zaskakujących chwil – mówi Bogdan Wasztyl, producent filmu. – Pracownicy Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau twierdzili, że wizyta Fortecy w byłym niemieckim obozie spowodowała większe zamieszanie niż wizyta muzyków zespołu Metallica. Zainteresowanie mediów było ogromne, a symboliczne zdjęcia z przekroczenia bramy byłego obozu obiegły światowe agencje.

    Członkowie Fortecy starali się jak najdokładniej odtworzyć trasę ucieczki. Wiele razy konfrontowali współczesne realia z „Raportem” Witolda Pileckiego oraz wspomnieniami Edwarda Ciesielskiego, nie jedli przez 36 godzin, przedzierali się nocą przez lasy, spali pod gołym niebem. – Liczyłem, że ta wyprawa ku pamięci będzie inspirująca – mówi Marcin „Siano” Tucznio, lider zespołu. – I była. Chyba piątego dnia odczułem taki twórczy niepokój. Wyprzedziłem grupę i wiele godzin podążałem w samotności.

    Kamera rejestruje także równolegle niezwykłe i serdeczne spotkania Andrzeja Pileckiego z dziećmi ludzi, którzy pomagali jego ojcu w ucieczce, które stają się okazją dla uniwersalnej i historycznej refleksji.

    Obrazom towarzyszy muzyka Fortecy i piosenki zespołu wraz z powstającym na trasie „Ochotnikiem”, dedykowanym Witoldowi Pileckiemu i jego brawurowej ucieczce.

    W filmie wykorzystano następujące utwory zespołu FORTECA:

    • „Kto dziś upomni się o pamięć” (sł. A. Czerwiec-Banek, muz. Siano, MJ)
    • „Żołnierze wyklęci” (sł. A. Czerwiec-Banek, muz. MJ, Siano)
    • „Ochotnik” (sł. A. Czerwiec-Banek, muz. MJ, Siano)

    W filmie wykorzystano materiały archiwalne ze zbiorów:

    • Archiwum Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu
    • Archiwum Instytutu Pamięci Narodowej
    • Andrzeja Pileckiego
    • Marii Serafińskiej-Domańskiej
    • Zofii Czak
    (zwiń)

  • Lustro (szczegóły)

    Fabularyzowany dokument w reżyserii Mirosława Krzyszkowskiego i Bogdana Wasztyla opowiada o losach Edwarda Padkowskiego, który jako student był żołnierzem w Legii Akademickiej, brał udział w wojnie obronnej w okolicach miasta Włodzimierz. Po napaści Armii Czerwonej na Polskę 9 pułk piechoty, w którym służył Padkowski, przeprawił się na Lubelszczyznę. W bitwie z Niemcami pod wsią Zwola Padkowski został ciężko ranny i trafił do szpitala polowego w Zamościu. Kiedy po zajęciu miasta Sowieci zaczęli wywozić na Wschód wszystkich polskich żołnierzy zdolnych do poruszania się, Padkowski uciekł ze szpitala. W tym czasie jego ojciec – wypędzony przez Ukraińców ze wsi Bohorodyca – znalazł schronienie w Hrubieszowie. Tam też trafił Edward Padkowski. Natychmiast wstąpił do konspiracyjnej Narodowej Organizacji Wojskowej, wojskowej organizacji Stronnictwa Narodowego, włączonej później po rozkazie gen. Sikorskiego do Armii Krajowej.

    W maju 1941 roku nastąpiła wpadka. Padkowski wraz z kilkoma kolegami z NOW został aresztowany za kolportaż tygodnika „Walka” i osadzony na Gestapo w Hrubieszowie, skąd po brutalnym śledztwie przewieziono go do więzienia na Zamku Lubelskim. 25 maja 1941 roku deportowany został do obozu koncentracyjnego Auschwitz, gdzie otrzymał numer obozowy 16366. Członek konspiracji obozowej, który w 1944 roku zbiegł z Auschwitz.

    Film zdobył I Nagrodę w kategorii „Dokument historyczny” na XXXII Międzynarodowym Katolickim Festiwalu Filmów i Multimediów KSF Niepokalana 2017 oraz wyróżnienie na Zamojskim Festiwalu Filmowym „Spotkania z Historią”.

    (zwiń)

  • Niezłomni. Pod drutami Auschwitz (szczegóły)

    Fabularyzowany film historyczny w reżyserii Mirosława Krzyszkowskiego i Bogdana Wasztyla,  opowiadający w niezwykle atrakcyjny i dynamiczny sposób historię Armii Krajowej działającej pod drutami Auschwitz oraz mieszkańców Ziemi Oświęcimskiej, którzy ryzykując własne życie pomagali więźniom obozu. Z recenzji: „Przez 5 lat walczyli z niemieckim okupantem pod drutami Auschwitz. Pomagali więźniom. Informowali świat o niemieckich zbrodniach. Co trzecia udana ucieczka z obozu była ich dziełem. Partyzanci oddziału Armii Krajowej „Sosienki” pod dowództwem porucznika Jana Wawrzyczka ps. „Danuta”, „Marusza”. Po wojnie nękani przez NKWD i UB, przez komunistyczną propagandę odarci z zasług i zepchnięci w niepamięć. Nie mają nawet notki w Wikipedii. Po raz pierwszy prawdziwi bohaterowie mają możliwość pokazania światu, jak wyglądało życie w cieniu Auschwitz. Nikt wcześniej nie podjął tego tematu w polskim filmie”.

    W filmie wykorzystano  materiały archiwalne ze zbiorów:
    Archiwum Państwowego Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu, Narodowego Archiwum Cyfrowego, Centrum Żydowskiego w Oświęcimiu, Stowarzyszenia Auschwitz Memento, Marcina Dziubka, Heleny Jedlińskiej, Tadeusza Firczyka, Marka Księżarczyka, Mieczysława Dadaka, Wandy Sarny, Ryszarda Domasika, fotografie historyczne dostępne na portalach internetowych.

    W filmie wykorzystano następujące utwory: JOINED „Nie byli obojętni” (sł. Mirosław Krzyszkowski, muz. JOINED), „Es ist so schön Soldat zu sein”, “Die kleine Stadt will schlafen gehen”, “Die kleine Mädchen”, “Drei Mädel”.

    Realizatorzy dziękują za wszechstronną pomoc przy realizacji filmu: Państwowemu Muzeum Auschwitz-Birkenau w Oświęcimiu, Państwowej Wyższej Szkole Zawodowej im. rotmistrza Witolda Pileckiego w Oświęcimiu, Centrum Żydowskiemu w Oświęcimiu, Narodowemu Archiwum Cyfrowemu, Burmistrzowi Miasta i Gminy Brzeszcze, Ośrodkowi Kultury w Brzeszczach, Starostwu Powiatowemu w Oświęcimiu, Pubowi Kancelaria w Oświęcimiu, Zofii i Piotrowi Stawowym, Stanisławowi Rochowiakowi z rodziną, mieszkańcom Brzeszcz-Boru, rodzinie Chmielniaków z Bielan, rodzinie Dusików z Łęk-Zasola, rodzinie Jedlińskich z Łęk-Zasola, dr. Piotrowi Setkiewiczowi, dr. Adamowi Cyrze, Wandzie Hutny, Mirosławowi Obstarczykowi, Józefowi Kale.

    (zwiń)

  • Nieobojętni (szczegóły)

    NIEOBOJĘTNI to fabularyzowany dokument opowiadający nieznaną historię działań Armii Krajowej (przede wszystkim oddziału „Sosienki” i „Garbnik”) i zwykłych mieszkańców Oświęcimia i okolic niosących ofiarną pomoc więźniom KL Auschwitz. Współorganizowanie ucieczek z obozu, ofiarne dostarczanie żywności i lekarstw z narażeniem życia swoich rodzin, niezwykłe partyzanckie akcje – to fakty, które do tej pory nie przedarły się do szerokiej świadomości historycznej Polaków – teraz można zobaczyć je na ekranie. Poprzez meandry tych tragicznych wydarzeń oprowadza widza Marek Zając – znany historyk i publicysta telewizyjny i prasowy, a oprócz aktorów zawodowych w filmie wystąpili potomkowie tych, których dotknęła bezpośrednio opowiadana historia. Atrakcyjne zdjęcia lotnicze oraz dramatyczne sceny fabularyzowane z czasów okupacyjnej rzeczywistości zestawione z malowniczymi obrazami Ziemi Oświęcimskiej oraz emocjonalna muzyka pozwalają spojrzeć widzowi w każdym wieku na opowiadaną historię z pełnym zaangażowaniem i pobudzić go do myślenia.

    Film zdobył I Nagrodę w kategorii „Programy telewizyjno-edukacyjne” na Międzynarodowym Festiwalu Filmowym KSF NIEPOKALANA 2018 oraz I Nagrodę dla filmów pokazujących losy Polaków Na XIII Festiwalu Polonijnym „Losy Polaków 2018”.

    (zwiń)

  • Pilecki (szczegóły)

    Fabularyzowany dokument w reżyserii Mirosława Krzyszkowskiego wyprodukowany przez Stowarzyszenie Auschwitz Memento. Przedstawia historię rotmistrza Witolda Pileckiego od czasów jego młodości, poprzez działania w czasie II wojny światowej, aż do uwięzienia i śmierci w maju 1948 roku. W rolę rotmistrza wcielił się Marcin Kwaśny. W kinach film „Pilecki” zobaczyło ponad 150 tysięcy widzów.  Środki na film pozyskano w ramach akcji „Projekt: Pilecki” będącej zbiórką publiczną zorganizowaną przez nasze stowarzyszenie. Inicjatywa „Projekt: Pilecki” zdobyła łącznie pięć wyróżnień. Muzeum Historii Polski uznało nas za „Historyczne Wydarzenie Roku 2014” w kategorii „Edukacja i Multimedia”, podczas Polonijnego Festiwalu Multimedialnego „Polskie Ojczyzny 2015” w Częstochowie film „Pilecki” zdobył Grand Prix. Doceniła naszą działalność również Państwowa Wyższa Szkoła Zawodowa im. rtm. Witolda Pileckiego w Oświęcimiu za „Cenne inicjatywy, pomysły, akcje społeczne, które spotkały się z wielkim oddźwiękiem społecznym”. Kapituła nagrody „Strażnik Pamięci 2015” nominowała nas w kategorii „Instytucja” za „Skuteczne zorganizowanie zbiórki publicznej na produkcję fabularyzowanego dokumentu „Pilecki””. Marszałek Województwa Małopolskiego nominował nas do nagrody „Kryształy soli”.

    (zwiń)

Autorzy/Prelegenci:

  • Bogdan Wasztyl (szczegóły)

    dziennikarz, czołowy publicysta „Dziennika Polskiego” (1990-2006), redaktor naczelny miesięcznika „Dialog-Pheniben” (2006-2008), dyrektor i redaktor naczelny TVP Kraków (2009-2010, 2017- 2019), trzykrotny zdobywca Nagrody Stowarzyszenia Dziennikarzy Polskich, tzw. polskiego Pulitzera, laureat Nagrody Pro Publico Bono, laureat Nagrody im. Eugeniusza Kwiatkowskiego i wielu innych nagród dziennikarskich. Autor, współautor, redaktor i wydawca m.in. książek „Kto ratuje jedno życie”, „Ochotnik do Auschwitz”, „Chorzowianie w KL Auschwitz”, „Za wiarę”, „Pilecki. Śladami mojego taty”, „Pierwsi w Auschwitz”, „W cieniu Auschwitz”. Scenarzysta, reżyser i producent filmowy, współautor filmów dokumentalnych „Pod Giewontem”, ”Pamięć. Tajemnice lasów Piaśnicy”, „Niezłomni. Pod drutami Auschwitz”,  „Ucieczka z piekła”,  „Pilecki”, „Lustro”, „Nieobojętni”. Autor projektów „Oświęcimska Dekada 1938 – 1948”, „Póki żyjemy…”, „Auschwitz. Blisko domu”, „Auschwitz. Memento”, „Projekt Pilecki”, „Podróże z Pileckim”, „Cena Wolności”. Odznaczony Medalem Pro Patria przez Ministra – Szefa Urzędu do Spraw Kombatantów i Osób Represjonowanych (2018).

    (zwiń)

  • Mirosław Krzyszkowski (szczegóły)

    od wielu lat pracuje jako redaktor dla znanych polskich wydawnictw. Zajmuje się także reklamą, projektuje okładki książek, foldery, multimedia i grafikę do stron internetowych. Dla potrzeb swoich projektów fotografuje i realizuje reklamowe klipy filmowe. Prowadził swoje wydawnictwo i jest także autorem książek dla dzieci i dorosłych („Góra Skarbów”; „Opowieść o świętym Mikołaju, czyli kim był naprawdę”; „O spóźnionym Aniołku, czyli skąd się wzięła Gwiazdka”; „Okulary szczęścia”; „Droga krzyżowa wątpiącego”), współautor książki „Pilecki. Śladami moje taty”. Od paru lat zajmuje się także filmem dokumentalnym. Wyprodukował i zrealizował takie dokumenty, jak „Moja ikona” i „ Być”. Wspólnie ze Stowarzyszeniem Auschwitz Memento realizował takie dokumenty, jak „Siostrzyczka”, „pod Giewontem”, „Tajemnice lasów Piaśnicy”,” Niezłomni pod drutami Auschwitz”, „Ucieczka z piekła” , „Pilecki”, ”Lustro”.

    (zwiń)

  • Marcin Dziubek (szczegóły)

    historyk, absolwent Uniwersytetu Śląskiego w Katowicach. Nauczyciel historii w oświęcimskim „chemiku”, pasjonat historii.  Napisał kilkanaście publikacji z zakresu historii regionalnej, w tym „Batalion Obrony Narodowej „Oświęcim” 1937–1939”, „Niezłomni z oddziału Sosienki. Armia Krajowa wokół KL Auschwitz”. Jako prezes Towarzystwa Miłośników Bielan był inicjatorem budowy jedynego pomnika poświęconego pamięci żołnierzy AK „Sosienki” w Bielanach.  Wspólnie z przyjaciółmi założył Grupę Rekonstrukcji Historycznej Batalion Obrony Narodowej „Oświęcim”. Jako rekonstruktor brał również udział w produkcjach filmowych Stowarzyszenia Auschwitz Memento „Niezłomni. Pod drutami Auschwitz”, „Pilecki”, „Lustro”.

    (zwiń)

O Nas:

Nagrody:

Najnowsze